Ziębice

Gmina Ziębice położona jest w południowo-wschodniej części województwa dolnośląskiego, na Przedgórzu Sudeckim. Centrum gminy zajmuje Wysoczyzna Ziębicka (250-300 m n.p.m.), falista równina, którą przecina dolina Oławy.

W północnej części gminy znajduje się obszar chronionego krajobrazu, obejmujący fragment Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Gmina Ziębice jest osiemnastą co do wielkości jednostką administracyjną województwa i zajmuje powierzchnię 222,4 km2 (ok. 1 % powierzchni województwa dolnośląskiego). Powierzchnia obszarów wiejskich wynosi 207,3 km tj. 93 % ogólnej powierzchni gminy. Klimat lokalny jest zróżnicowany (solarny, wilgotny).

Obszar miasta to 15 km2. Obszary wiejskie stanowią 93 % ogólnej powierzchni gminy. W gminie udział użytków rolnych wynosi 79,3 %, lasów 11,5 %. W układzie przestrzennym gmina Ziębice swoim zasięgiem obejmuje 30 miejscowości: jedno miasto – Ziębice oraz 29 sołectw: Biernacice, Bożnowice, Brukalice, Czemczyce, Dębowiec Głęboka, Henryków, Jasienica, Kalinowice Dolne, Kalinowice Górne, Krzelków, Lipa, Lubnów, Niedźwiednik, Niedźwiedź, Nowina, Nowy Dwór, Osina Mała, Osina Wielka, Pomianów Dolny, Raczyce, Rososznica, Skalice, Służejów, Starczówek, Wadachowice, Wigańcice, Witostowice oraz sołectwo Ziębice.

Gmina Ziębice posiada tradycje rolnicze. W przeszłości znaczącą ro1ę odgrywały złoża surowców mineralnych – glinki do produkcji kamionki. W znikomych ilościach występują kopalne surowce mineralne. Ważnym zasobem naturalnym są lasy, intensywnie wykorzystywane gospodarczo. Na terenie gminy znajdują się duże kompleksy leśne objęte ochroną krajobrazową. Są to przeważnie siedliska borów i lasów mieszanych świeżych (buki, dęby, graby, brzozy, sosny, świerki) z bogatym runem i licznymi podszyciami. Administracyjnie gmina Ziębice jest częścią powiatu ząbkowickiego i od północy graniczy z gminą Strzelin od północno-wschodniej strony z gminą Przeworno, od południowo-wschodniej i południa z gminami Kamiennik i Paczków (woj. opolskie), od zachodu z gminami Kamieniec Ząbkowicki, Ząbkowice Śląskie i Ciepłowody. Gmina jest położona na uboczu kołowych dróg krajowych, przez gminę przebiega szlak kolejowy Wrocław – Strzelin – Kłodzko. Miasto położone jest w odległości 83 km od Wałbrzycha i 62 km od Wrocławia.

Miasto Ziębice w obrębie starówki wyznaczonej linią murów obronnych stanowi obszar zabytkowy zabudowy miejskiej z XVII-XIX wieku. Znajduje się tu wiele cennych starszych zabytków architektury. Wśród nich na uwagę zasługują:

Ratusz (obecny budynek ratusza stojący pośrodku Rynku liczy zaledwie ponad 100 lat; z dawniejszego pozostała jedynie renesansowa wieża z 1561 roku. Ratusz stanowi ilustrację dziejów miasta, wyrażoną na obrazach naściennych i na witrażach. Obecnie w ratuszu mieści się muzeum regionalne, specjalizujące się w ekspozycji sprzętów gospodarstwa domowego oraz Urząd Stanu Cywilnego), Starówka (regularne średniowieczne rozplanowanie miasta z zachowanymi luźno kamieniczkami z XVIII – XIX wieku).

Bazylika Mniejsza – Kościół św. Jerzego – Sanktuarium Męki Pańskiej (najstarszy zabytek miasta, powstały z połączenia hali dwunawowej wczesnogotyckiej z lat 1265-75 i trójnawowego prezbiterium późnogotyckiego z lat 1477-1504. Późniejsze przebudowy kościoła nie zatarły pierwotnego wyposażenia i w efekcie mamy sąsiedztwo elementów gotyckich, renesansowych, barokowych i rokoka. Obok kościoła kamienna dzwonnica z XV Wieku), Zespół klasztorny Krzyżowców (jego początek sięga XIII wieku, obejmuje kościół św. Piotra i Pawła zbudowany w latach 1726-30 w styli barokowym, oraz budynek klasztorny z XVIII wieku), Kościół poewangelicki (wybudowany w latach 1796-97 w miejscu, gdzie w XIV – XV wieku znajdował się zamek książąt ziębickich (zburzony w 1488 roku), Kaplica Bożego Ciała (mała barokowa kapliczka, wybudowana w 1738 roku w akcie pokuty na miejscu czynu świętokradczego, stoi na miejscu grodu i zamku książęcego (zburzonego w 1488 roku), którego ślady zachowały się jeszcze we fragmentach murów obronnych).

Mury obronne (wzniesione na przełomie XIII i XIV wieku, zachowane jeszcze we fragmentach kurtyn z basztą Bramy Paczkowskiej z XIV wieku, przebudowanej z XV i XVI wieku), Park Miejski (założony przeszło 100 lat temu staraniem mieszczan ziębickich. Atrakcyjne kolekcje drzew parkowych i starodrzew, a zwłaszcza atrakcyjny teren czynią z parku oazę wypoczynku).

We wsiach, które otaczają Ziębice, znajdują się liczne zabytki sztuki sakralnej, kościoły, kapliczki, krzyże pokutne, kamienie graniczne z XIII wieku rozgraniczające dawne ziemie książęce i tzw. Księstwo Biskupie – ziemię otmuchowsko-nyską. Szczególne znaczenie ma Henryków, stara wieś z kompleksem dawnego klasztoru cysterskiego oraz Witostowice z zamkiem na wodzie. Okoliczne lasy stanowią bardzo zróżnicowane zbiorowiska.

Granica św. Jana (w końcu XIII wieku w wyniku spraw miedzy księciem Henrykiem Probusem, a biskupem Tomaszem z Wrocławia oznakowano granicę tzw. Księstwa Biskupiego, powstałego z nadania prawdopodobnie Bolesława Chrobrego. Do dziś zachowało się 6 słupów. Granica św. Jana to jedyna taka granica na świecie. Dziś zapomniana przez upływający czas, jest niemym świadkiem fascynującej historii sprzed 700 lat.

Witostowice (mała wieś u podnóża Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich o bardzo korzystnych walorach rekreacyjno – wypoczynkowych. We wsi znajduje się historyczny zamek (rezydencja opatów henrykowskich), otoczony szeroką fosą z zachowaną wieżą i kazamatami. W najbliższej okolicy rozciągają się naturalne lasy na stromych wzniesieniach wzgórz. Witostowice to dobry punkt wypadowy na Nowoleską Kopę, Gromnik i Kalinkę oraz wzgórza ze śladami grodzisk z IX-XII wieku).

Henryków– wieś nad rzeką Oławą u zachodniego podnóża Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, około 55km na południe od Wrocławia, przy linii kolejowej Wrocław – Kamieniec Ząbkowicki oraz drogi drugorzędnej nr 395 Wrocław – Ziębice.  W 1222 roku powstała tu fundacja cysterska dokonana przez kanonika Mikołaja, notariusza wrocławskiego księcia Henryka Brodatego – za jego zgodą i z określenia formalnego fundatora w osobie książęcego syna Henryka II Pobożnego. W 1227 roku przybyli tu pierwsi zakonnicy z Lubiąża.

W skład obecnego zespołu obiektów, stanowiącego zabytek w skali ponadnarodowej wchodzą:

• XIII wieczny kościół Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela, rozbudowany w XIV, XVII i XVIII wieku o barokowym wystroju wnętrz (m.in. słynne „stalle henrykowskie”); przed kościołem kolumna Świętej Trójcy z XVII wieku
• Barokowy klasztor z XVII wieku (obecnie filia Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu); do klasztoru przylegają: tarasowy ogród włoski z XIX wieku i ogród opacki z XVIII wieku, w którego centrum stoi dawny pawilon letni opatów z XVIII wieku, a z boku oranżeria z XVIII wieku; na wschód rozciąga się park krajobrazowy z licznymi pomnikami przyrody

• Fragment muru obronnego z XVII wieku z barokowymi bramami: Dolną z roku 1790 i Górną z roku 1701. W klasztorze powstała w latach 1268-73 słynna „Księga Henrykowska”. Zawierająca m.in. pierwsze zdanie w języku polskim „day ut ia pobrusam, a ti poziwai” („daj ja pomielę, a ty odpocznij”). Księga ta była kontynuowana w XIV wieku i dostarczyła wielu cennych informacji o życiu społeczno-ekonomicznym Śląska.

Źródło: http://www.ziebice.pl/

Baza gastronomiczna:

Sala Bankietowa U George’a

Pizzeria 13

Restauracja Ratuszowa

Restauracja Der-Dans

Restauracja Nad MotoPubem

Restauracja MOK

Restauracja, Pizzeria Rynkowa

Baza noclegowa:

Noclegi Sala Bankietowa U George’a

Agroturystyka Nowina

Agroturystyka Pod Młynem

Hotel Villa Mon Cheri

Pokoje Gościnne Kasia i Tomek